Miserere mei, Deus, czyli ekspiacja księcia Venosy
czwartek, 14 stycznia 2016 11:37
Ebenezer Cook
Tags: Muzyka | Wiara Gesualdo da Venosa był jednym z pierwszych kompozytorów w muzyce europejskiej – o ile w ogóle nie pierwszym – których własna biografia odcisnęła tak silne piętno na ich twórczości. Może być duchowym patronem wielu artystów, którzy zapewne w ogóle nie wiedzieli o jego istnieniu: Ludwiga van Beethovena, Franciszka Schuberta i Roberta Schumanna, Piotra Czajkowskiego i Hugona Wolfa. Gesualdo był też pierwszym twórcą muzyki o tak ekstrawertycznym charakterze i tak wielkim ładunku niczym nieskrępowanej ekspresji. Ekspresji, która łamie wszelkie artystyczne konwencje i style, która jest erupcją wyobraźni, przekraczającej każde istniejące granice.
Więcej…
Dysharmonia w harmonii, czyli jak naprawić zerwaną strunę
piątek, 04 kwietnia 2014 14:28
Antoni Karp
Tags: Muzyka | Muzyka klasyczna | Wiara O ile jednak tamci filozofowie z optymizmem podchodzili do tego faktu, wierząc, iż człowiek jest w stanie sam o własnych siłach zrealizować tę doskonałość i osiągnąć szczęście, Doktor Łaski nie podziela tego poglądu. Analizuje dokładnie, na czym polega stan zaburzonej harmonii w naturze ludzkiej, czym jest on spowodowany oraz czym się objawia, zarówno w ciele jak i w duszy. Podaje środki mogące pomóc człowiekowi w powrocie do tej utraconej harmonii, stanowczo jednak twierdzi, że całkowitą harmonię i doskonałość człowiek osiągnąć może dopiero w życiu wiecznym, po zmartwychwstaniu ciał.
Więcej…
"Das zentrale Ich", czyli dramaturgia sonatowa w symfonice programowej
czwartek, 26 września 2013 12:48
JK-S
Tags: Muzyka | Muzyka klasyczna W rozważaniach dotyczących formy w muzyce programowej zrazu nasuwa się pytanie o jej zależność od pozamuzycznego programu. Dla muzyki programowej typowe są formy narracyjne: pod wpływem programu pozamuzycznego w muzyce dokonuje się proces fabularyzacji zdarzeń dźwiękowych. Dlatego też posiłkuje się ona przede wszystkim gatunkami symfonicznymi: symfonią programową i poematem symfonicznym. Jej twórcy wykorzystują narzędzia orkiestracji; ich działania nacechowane są maksymalistyczne, zmierzają bowiem do wzbogacenia aparatu wykonawczego, co integralnie łączy się z procesem emancypacji barwy i potraktowaniem faktury orkiestrowej jako jednego z formotwórczych elementów dzieła muzycznego.
Więcej…
Nie tylko terkot kołowrotka. Pieśni Stanisława Moniuszki w krwioobiegu kultury polskiej
wtorek, 20 sierpnia 2013 13:28
Kacper Roman
Tags: Muzyka | Muzyka klasyczna Ogromne są zasługi Stanisława Moniuszki dla polskiej liryki wokalnej. Charakterystyczne jest zróżnicowanie pieśni – od prostych, opartych często na muzyce ludowej, po koncertowe ballady. Szczególnie ten ostatni rodzaj utworów, nieobecnych przed Moniuszką w muzyce polskiej, pieśni o zmiennych nastrojach, daje wykonawcy olbrzymie możliwości interpretacyjne. Wymaga jednocześnie wielkiej wrażliwości, zarówno jeśli chodzi o muzykę, jak i tekst. Przykładami mogą być takie utwory jak Czaty, Trzech Budrysów, Dziad i baba. W tym ostatnim utworze Moniuszko dał wyraz swemu poczuciu subtelnego humoru, później to poczucie humoru osiągnie kulminację w scenie przy zegarze ze Strasznego dworu.
Więcej…
Piękna pieśń dla Piękna, czyli koncert dziejów świata. Teologiczna symbolika śpiewu według "Objaśnień Psalmów" Świętego Augustyna
wtorek, 23 lipca 2013 22:39
Antoni Karp
Tags: Muzyka | Tradycja w Kościele | Wiara Św. Augustyn w swoich refleksjach nad Psałterzem nie mógł pominąć zagadnienia tak ważnego jak śpiew. Psalmy były bowiem od początku związane ze śpiewem.[1] Śpiew staje się więc w Objaśnieniach Psalmów niejako motywem przewodnim, nabiera on jednak w nauce biskupa Hippony coraz więcej znaczeń. Doktor łaski nadaje śpiewowi wymiar egzystencjalny, śpiew jest już nie tylko modlitwą, słowami opatrzonymi melodią, jest on raczej naszym sposobem oddawania chwały Bogu, symbolizuje zatem nasze życie i relacje z Bogiem.
Więcej…
|
|
|
|
Strona 1 z 3 |