Tags: Auto da fé | Tradycja w Kościele | Wiara

Rozwiewając jakiekolwiek wątpliwości w kwestii udzielania komunii świętej powiedział, że biskupi stojący na czele poszczególnych diecezji oraz proboszczowie muszą zapewnić prawidłowe udzielanie komunii świętej, aby uniknąć „poważnego grzechu świętokradztwa" ze strony tych, jak katoliccy politycy, którzy przyjmują komunię pomimo dopuszczania się „poważnego zła moralnego”. Biskupi i księża muszą również zapobiec skandalowi spowodowanemu przez tego rodzaju przyjmowanie, ponieważ „daje ono wrażenie, że nauczanie Kościoła o rzeczywistym złu aborcji nie jest wiążące”.

Tags: Auto da fé | Wiara

Benedykt nie uwolnił się od dziedzictwa II Soboru Watykańskiego i spuścizny swych bezpośrednich poprzedników na Stolicy Piotrowej. Obecny papież wprost odwołuje się do soboru i pragnie być jego kontynuatorem. Gdy oddawał się kontemplacji w meczecie w Istambule, modlił się w Wielkiej Synagodze w Rzymie i – całkiem niedawno, 14 marca 2010 r. – aktywnie uczestniczył w luterańskim kulcie, głosząc kazanie podczas niedzielnego nabożeństwa w zborze przy Via Sicilia, mogliśmy jedynie kolejny raz się oburzać, obserwując dwuznaczne praktyki, sprzeczne z roztropną postawą katolicką, jaką zachowywali papieże przed soborem.

Tags: Tradycja w Kościele | Wiara

Paradoksalnie można skonstatować, że jeżeli chodzi o ostatnie lata – mniej więcej od połowy XX w. po rok 2005 – nie jest to rzecz bezprecedensowa w dziejach Koscioła. Przecież praktycznie od śmierci Ojca Świętego Piusa XII do powołania na tron Piotrowy kardynała Josepha Rtznigera dla wielu katolików chcących praktykować nieskażoną wiarę katolicką, nie godzących się na kompromis z modernistycznymi apostazjami, mieliśmy na Stolicy Piotrowej pusty tron. Dla np. sedewakantystów, co należy podkreślić, i Benedykt XVI nie jest legalnym autorytetem, lecz jedynie uzurpatorem i okupantem Watykanu.

Tags: Delenda Carthago | Hic et nunc

Analizując bibliografię i filmotekę dotyczącą shoah trzeba stwierdzić, że 90 proc. tej twórczości powstało po latach 70. XX wieku. To wszystko doprowadziło do „uzachodnienia” shoah. Dokonał się naturalny transfer identyfikacji każdego Żyda z nieszczęściem, jakie dotknęło jego współwyznawców i cały jego naród. Począwszy od tego momentu shoah stała się “referencją okropności”, horyzontem masowej zbrodni, oficjalnym wzorcem cierpienia ludzkości. Dlatego też dzisiaj mamy do czynienia z taką sytuacją, że główny cel nazistowskiej agresji stał się ofiarą uniwersalną, narodem permanentnie sprowadzonym do roli ofiary i odgrywającym tę rolę w sposób perfekcyjny.