Ideologie lewicy są w sposób nieunikniony totalitarne, ponieważ na przekór zamierzonej przez Stwórcę różnorodności świata, pragną przemocą zmusić nas byśmy byli jednakowi i równi. Erik von Kuehnelt-Leddihn, Deklaracja Portlandzka 6
Podgórze, nie Słowacja! - czyli z „Hungariką” w „Wigwamie 202”
W piątek 11 lutego br., na obrzeżach Budapesztu, w Klubie "Wigwam 202", miał miejsce koncert gwiazdy węgierskiej sceny narodowej - zespołu „Hungarica”. Nikomu zaznajomionemu z nurtem tożsamościowym kapeli tej specjalnie przedstawiać nie trzeba. Można jedynie przypomnieć, że założony w 2007 r. zespół mniej więcej rok temu koncertował w Katowicach. Liderem grupy jest Balázs Szica, wcześniej występujący w kultowej formacji „Romantikus Erőszak" (założonej jeszcze w 1993 r.), znanej m.in. z częstych koncertów na mityngach nacjonalistów z partii Jobbik. „Hungarica” wydała dotąd sześć płyt: Nem keresek új hazát (2007), Demokratúra (2008), A Szabadság Betűi (2008), Nincs más föld, nincs más ég (2009), Balladák ( 2009), Felvidek, nem Slovakia (2010).
Holà! Marchons, les gueux – Naprzód! Maszerujmy, żebracy Errant sans feu ni lieu – Samotni i bezdomni włóczędzy Bissac et ventre creux – Bez dobytku i wynędzniali Marchons, les gueux! – Maszerujmy, żebracy!
Na narodziny prawdziwej antykomunistycznej sceny muzycznej musiano poczekać we Włoszech aż do drugiej połowy lat 70. Urzeczywistniając hasła Narodowej Rewolucji, włoska, nonkonformistyczna muzyka rozwijała się na dwóch oddzielnych scenach, jakkolwiek później znaleziono punkty styczne i wspólnie kontynuowano trud poszukiwań, przyczyniając się do ogromnego jej rozwoju.
Słowa amerykańskiego twórcy przypominają nam o obowiązkach, jakie nakłada na nas sprawa narodowa. O powinnościach nie tyle politycznych czy ideologicznych sensu stricto, co cywilizacyjnych i kulturowych. Powinniśmy zapamiętać i przechowywać wartościowe treści przekazywane przez naszych artystów – poetów, prozaików, malarzy oraz muzyków.
Z myślą o tych ostatnich – szczególnie bliskich nam mentalnie i programowo – powstał projekt opracowania dzieła encyklopedycznego, w którym uporządkowane zostałoby zjawisko artystyczne od lat towarzyszące bojownikom zmagającym się z Systemem.
Płyta stanowi podsumowanie działalności artystycznej Carla Klanga. Znaleźć na niej można większość najbardziej znanych utworów jego autorstwa wzbogaconych o jedną nową piosenkę Rock Them in the Ivory Tower. Kompozycje znajdujące się na Extremist utrzymane są w stylistyce charakterystycznej dla ,,nowoczesnego country'', które nawiązując do amerykańskiego folkloru inspiruje się rockiem i muzyką pop. Piosenki są oczywiście bardzo melodyjne i od razu wpadają w ucho.
W piątek 11 lutego br., na obrzeżach Budapesztu, w Klubie "Wigwam 202", miał miejsce koncert gwiazdy węgierskiej sceny narodowej - zespołu „Hungarica”. Nikomu zaznajomionemu z nurtem tożsamościowym kapeli tej specjalnie przedstawiać nie trzeba. Można jedynie przypomnieć, że założony w 2007 r. zespół mniej więcej rok temu koncertował w Katowicach. Liderem grupy jest Balázs Szica, wcześniej występujący w kultowej formacji „Romantikus Erőszak" (założonej jeszcze w 1993 r.), znanej m.in. z częstych koncertów na mityngach nacjonalistów z partii Jobbik. „Hungarica” wydała dotąd sześć płyt: Nem keresek új hazát (2007), Demokratúra (2008), A Szabadság Betűi (2008), Nincs más föld, nincs más ég (2009), Balladák ( 2009), Felvidek, nem Slovakia (2010).
